اسپانیا که در مسیر فینال یورو 2024 تمام حریفانش را شکست داده بود، در بازی نهایی هم توانست انگلیس را دو بر یک ببرد و قهرمان شود. انگلیس یک نیمه توانست اسپانیا را به خوبی کنترل کند، ولی در نیمه دوم حریف فوتبال سیال حریف نشد و فضاهای زیادی داد.
لوئیس دلافوئنته مثل تمام بازی‌های این تورنمنت با چیدمان 3-3-4 شروع کرد و مصمم بود که ایده‌اش را به حریف غالب کند. گرت ساوت‌گیت که در چند بازی از سیستم سه‌دفاعه استفاده کرده بود، برای مقابله با اسپانیا به سیستم چهاردفاعه برگشت و تیمش را با چیدمان 1-3-2-4 به زمین فرستاد.
ساوت‌گیت برای مقابله با بازیسازی اسپانیا نقشه دقیقی داشت. فیل فودن هنگام بازیسازی اسپانیا مسئول یارگیری با رودری بود. در مرکز زمین رایس با اولمو یارگیری می‌کرد و ماینو مامور مهار فابیان روئیس بود. در کنار زمین هم ساکا و بلینگام مراقب مدافعان کناری اسپانیا بودند و واکر و شاو هم با دو گوش سرعتی اسپانیا، یامال و ویلیامز حرکت می‌کردند. با حضور فودن در کنار رودری، یکی از مدافعان میانی اسپانیا (لونورمان یا لاپورت) آزاد بود که با توپ به جلو حرکت کند، ولی بازیسازی این تیم مثل همیشه نبود و در نیمه اول حملات خطرناک زیادی نداشتند.
حفظ این ساختار دفاعی برای 90 دقیقه کار سختی بود و انگلیس در شروع نیمه دوم تسلیم شد. اسپانیا بازی را با ریتم بالاتری شروع کرد و غفلت انگلیس در شیفت سریع به سمت چپ فضایی در اختیار اسپانیا قرار داد که حمله زهرداری را شروع کند. روئیس که برای بازیسازی عقب نشسته بود توپ را در کنار خط طولی به کارواخال سپرد که از بلینگام، یار مستقیمش جدا شده بود. شاو در حالت دو در برابر یک مقابل کارواخال و یامال گرفتار شد و یامال توانست در نیم‌فضا صاحب توپ شود. فرار عمقی بدون توپ موراتا و اولمو دو مدافع انگلیس را مشغول کرد و یامال توانست ویلیامز را در ضلع مخالف صاحب توپ کند. جمع شدن بیش از اندازه واکر به ویلیامز فضای زیادی داد که بدون مزاحم ضربه‌اش را به گوشه دروازه بفرستد.
تغییر شکل بازی اسپانیا هم در باز شدن گره بازی تاثیر زیادی داشت. با ورود زوبیمندی به جای رودری مصدوم، دلافوئنته از روئیس خواست که کمی عقب بنشیند و اسپانیا با دو هافبک دفاعی بازی می‌کرد. این تغییر یارگیری نفر به نفر انگلیس در میانه زمین را به هم ریخت. فودن در برابر دو هافبک دفاعی کار سختی برای یارگیری داشت و زمان لازم بود تا رایس و ماینو با حضور اولمو در پست 10 تطبیق پیدا کنند. بدین‌ترتیب اسپانیا بعد از گل اول چند فرصت خوب برای زدن گل دوم داشت و ساختار دفاعی انگلیس راهی برای کنترل آنها پیدا نمی‌کرد.
ساوت‌گیت برای تغییر جریان بازی واتکینز را به جای کین به زمین فرستاد؛ مهاجمی که حرکات عمقی بیشتری دارد و می‌توانست دفاع اسپانیا را به عقب براند. تعویض بعدی ورود کول پالمر به جای ماینو بود. پیشروی شاو از سمت چپ و عرض دادن به بازی در سمت دیگر توسط ساکا فضای خوبی به پالمر داد که گل تساوی را از پشت محوطه جریمه بزند.
تغییرات ساوت‌گیت هرچند انگلیس را به گل رساند، ولی فضای بیشتری هم به خط میانی اسپانیا داد. انگلیس در این دقایق به فرم 2-4-4 بازی می‌کرد و واتکینز و پالمر دو مدافع میانی اسپانیا را پرس می‌کردند. بلینگام در این وضعیت با دو هافبک دفاعی اسپانیا در وضعیت دو در برابر یک بود. مدافعان اسپانیا همچنین با توپ‌های بلند از خط اول پرس انگلیس عبور می‌کردند. بالا بازی کردن انگلیس ریسک بود و اسپانیا در آخرین دقایق بازی روی یک حمله سریع و پاسکاری تکضرب اوریازابال و کوکوریا خط دفاع حریف را غافلگیر کرد و به گل قهرمانی رسید.
هرچند انگلیس با گل پالمر به بازی برگشت و چیزی نمانده بود که بازی به وقت اضافه برود، ولی آمار بازی نشان می‌دهد که اسپانیا در نیمه دوم فرصت‌های خیلی بهتری داشت و امید گل بالایی ثبت کرد که نشان از برتری تاکتیکی دلافوئنته دارد و آنها با شایستگی به گل دوم و قهرمانی رسیدند.
